Nee, ik heb geen heimwee naar het Nederlandse. En nee,er dwalen ookgeen gedachtendoor mijn hoofd in de vorm van'waarom ben ikaan dit avontuur begonnen?'. Helaas moet ik een aantal van jullie teleurstellen, want ik ervaar juist het tegenovergestelde. Ik denk dat ik niet meer terugkeer naar Nederland, het backpackleventje bevalt mijgewoonweg te goed. Bij voorbaat excuus lieve mensen.Goed, ik moet natuurlijk niet te hard van stapel lopen (ben ik namelijk erg goed in).Waar hetop neer komtis dat ik eenfantastischetijd ervaaren het 'alleen' zijn me behoorlijkgoed af gaat...

Terug naar afgelopen zaterdag. Om 7.30 uur vertrok mijn vlucht naar Londen, nadat ik was uitgezwaaid door de liefste ouders. Toch een traantje weggepinkt, but that's part of the deal. Tot London wist een meneer naast mij continue mijn aandacht te trekken door te kuchen en vriendelijk te knikken (hij zou spontaan nekklachten opdoen). Vooruit, de oude man had ook wat aandacht nodig, dus ikverzette mijn zinnen engroette hem vriendelijk. Eenwat oudere zakenman,afkomstig uit Calafornie/ Los Angeles, wist zijn nieuwschierigheid niet te bedwingen envroeg zich af waarom ik 'alleen' in het vliegtuig zat. Waar hetgesprek uiteindelijk op neer kwam is dat hij voor 100 procent zeker wist dat ik zijn zoon erg aardig zou vinden. Oke, ik ben nog niet eens in Azie en dit soort grappen beginnen nu al. Gezegd dat wanneerschoonvader in spe mijn ticketbetaald en verblijf regelt ik het prima vind om een weekje te vertoeven in LosAngeles om zijn zoon te ontmoeten. Goed, deze opmerking/grapwerd niet gewaardeerd, eindeconversatie. VanafLondon door naar Sydney met een tussenstop in Singapore. Het vliegtuigvanuit Londen was nog niet opgestegen of ik lag al in een diepe slaap, een belangrijke bezigheid gedurende de gehele vlucht. De vliegmaatschappijQuantaswas zeer attent. Ze hebbengoed meewerkt aan hetvoorkomen van mijn jetlag.Ik zat namelijkNederlandse tijd om 14 uur in de middag aan de warme maaltijd enrond 15.30 uur ging het licht uit en speelden we (aldus de captain)met z'n allen een spelletje dat het 'nacht' was.Werkte prima moet ik zeggen.

Zondagavond aangekomen in Sydney klopte natuuuuurlijk mijn visum niet. En ja, dat kan alleen Elles overkomen. Met dank aan Worldticketcenter hadden ze alleen mijn 1e doopnaam doorgegeven. Ruim een half uur flink peentjes gezweeten afgevraagd waarommijn lieftallige ouders mij niet 1 doopnaam hadden kunnen geven?Toen kwam het verlossende antwoord dat alles oke was. Aangekomen in het hostel, rond 12 uurmijn snurkende mannelijke kamergenotenopgezocht en mijn bed ingedoken.

Sydneyis een heerlijke en gemoedelijke stad om te vertoeven.Bedenk ik mij ooitom te gaanemigreren, dan vertrek ik hoehet er nu naar uit zietnaar de o zo populaire stadSydney. Het duurde aan het begin van de weekeven voor ik mij wist over te geven aan het 'Sydney- leven'. Ik was namelijk geneigd om als een echte toerist betaamd binnen no time alle hot spots af te lopen. O.a.Sydneys Opera House, the Harbour Bridge, George street, The Botanic gardens, The Art Gallery etc. Klinkare onzin natuurlijk. Vanaf dat moment speelde het begrip 'tijd' geen rol meer.
Ikheb de afgelopen week bewustgeenwekker gezet, op het moment dat ik wakker werd nam ik in alle rust een douche en haalde mijnontbijt/lunch in de supermarkt, deze at ik vervolgens op in het Hydepark waar ik overigensdeze week veleuren heb doorgebracht. O.a. mensen kijken, Sydney- geuren opsnuiven, lezen, dagboek bijwerken en genieten. Na het hydepark vertrok ik steevastnaar de St. Marys Cathedral, stak een kaarsje aan en gingin alle rustin de banken zittenter verkoeling.Eind van demiddag ondernam ik een culturele activiteit waarna ik mijn dag afsloot in eencafetje met een kop koffie en een salade. Grappig om te zien dat ik deze stadop mijn manier eigenheb gemaakt om mij er thuis te voelen en dat ik een routine vond, zonder rekening te hoeven houden met een ander. Mijn weekje Sydney heb ik afgesloten met een (uiteraard) bezoek aan het o zo populaire strand: Bondi Beach. Wat een enorme tegenvaller. De bruingetinte surfdudes lager er inderdaad voor het oprapen, maar eerlijk gezegd dacht ik aan het strand van Katwijk aan Zee te liggen. Kortom, mijn trouwe vriend (?) Lonely Planet is niet bepaald eerlijk tegen me geweest. Hoewel een duik in de grote oceaan me enorm veel plezier deed.

Wat ik kan stellen is dat mijn geld er doorheen vliegt. Geen interessant nieuws misschien, maar ikvind het nogal wat dat ik 7 euromoet betalenvoor 1 biertje. (Een hele diepe zucht). Het Australische weer bevalt me erg goed. Elke dag tussen de 25 en 30 graden. In de ochtend bewolkt en in de middag breekt het zonnetje door. Afgelopen week vele mensen ontmoet, maar het zijn tot nu toe welvluchtige en oppervlakkige contacten. Er is hier overigens geen Nederlanderte bekennen. De Engelse, Amerikaanse, Japanse/Chinezebackpackers zijn in de meerderheid. Wat ik nogal opvallend vind is dat veel inwoners van Sydney Chinees of Japans zijn, laten we het houden op Aziaten. Eergister een student gevraagd hoedeze hordes Aziaten hierprecies terecht zijn gekomen. Hij vond het maar een rare vraag en gaf uiteindelijk aan dat zijn ouders China een 'shithole' (excuus voor het nogal heftigetaalgebruik) vondenen daarom het vliegtuig hebben gepakt naar Sydney.Vrijwel direct vroeg hij zich af of ik een racist was en daarnaast zei hij geirriteerd: Jullie hebben in Nederland toch ook gewoon immigranten?'.Met een vraagteken boven mijn hoofd ofik mijn vraag dan niet goed zou hebben vertaaldin het Engels,liet hij me nogal beduusdachter op een bankje voor Sydneys Opera House.Ik zal nog eens interesse tonen in mijn backpacklanden, het schiet natuurlijk zo niet op met mijn algemene ontwikkeling.

Morgenochtend om 9 uur (Australische tijd - het is hier 11 uur later), neem ik het vliegtuig naar New Zealand, Christchurch. Het was eerst mijn plan om aldaar te gaan liften of met het openbaar vervoer te reizen. Maar toen kwam de Utrechtse Roos op mijn pad. Ik ken Roos via via. Het leek ons tof planom een camper/ auto te huren/ kopen en rond te gaan trekken. Zoals jullie vast en zeker begrijpen kijk ik hier enorm naar uit. Ik vind het overigens nog steeds eenvreemde gewaarwordingdat ik nog een half jaar voor de boeg heb. Ik kan het me gewoonweg niet voorstellen. Een mooier vooruitzicht,kan ik mij nu niet bedenken...
Lieve lui, dank voor jullie lieve mails/ berichtjes/ reacties! Het is heerlijk omdeze te lezen aan de andere kant van de wereld.